Eindejaarsberichtje

Misschien omdat ik het hele jaar door al graag lijstjes maak (en het me daarom niet lukt een top-zoveel-van-wat-dan-ook-in-2013 te maken). Misschien omdat er zoveel gedachten in mijn hoofd zitten als ik nadenk over het voorbije jaar (en ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen). Of misschien omdat ik zo blij ben dat we elke dag een nieuwe kans krijgen er een mooie, gezonde, fitte dag van te maken (en me dus liever niet vastleg in goede voornemens voor een heel jaar). 

Misschien dat daarom een eindejaarsberichtje hier tot op heden uitbleef. Maar bovenal was het omdat ik volop aan het genieten was van een kerstvakantie. 

Een vakantie waarin ik nog sinterklaas mocht vieren, mijn werkplek thuis een upgrade kreeg, ik mijn sokken-brei-kennis iets probeerde te vergroten (ok, sokken breien, dat is toch een voornemen uitdaging voor 't nieuwe jaar), heel wat luxe-meergranen-crackers met muhammara at, geïnspireerd raakte door deze dame, en heerlijke duurloopjes mocht maken door stad en platteland. Mooie dagen met (grote dank aan) mooie mensen om mij heen.

'k Hoop dat u ook een goede tijd beleeft in deze donkere dagen. Hierbij in ieder geval een mooie jaarwisseling gewenst en een heel fijne dag morgen. En dan een heel fijne dag gewenst voor de dag daarna. En dat keer 363, dag voor dag. Tot in het nieuwe jaar! :-)

Miss Molly & Me - en ik

Zo'n drie jaar geleden zat ik op een avond tussen studenten op de grond van een woonkamer, genietend van een StukaFest optreden van Miss Molly & Me. Een muzikaal duo wat me enorm wist te verrassen. Afgelopen voorjaar zat ik thuis op de bank en keek ik naar de nieuwe serie Danni Lowinski. Een leuke serie over de stoere advocate die het net even anders aanpakt.

Miss Molly & Me - Rewind and Say Hello - Travelers

Vrijdag liep ik, gehaast en hard toe aan weekend, het kantoorgebouw uit en viel mijn oog in het voorbijgaan nog net op een half verscholen poster op een overvol prikbord: Travelers. De aankondiging van een optreden van Miss Molly & Me. Terwijl ik verder naar buiten liep dacht ik drie dingen: (1) balen dat ik dat optreden heb gemist, (2) wow, die zangeres lijkt echt op Danni Lowinski, zou ze het zijn? en (3) is er eigenlijk nog een seizoen twee opgenomen van Danni Lowinski?

Het weekend leerde mij (a) dat Marlijn inderdaad de actrice achter Danni Lowinski is (een persoonlijk eureka-momentje, ik zie uw gaap, geeft niks), (b) dat er inderdaad een tweede seizoen is opgenomen, en (c) dat de poster nog niet achterhaald was. Het was een goed weekend.

En zo zat ik vandaag in mijn lunchpauze opnieuw tussen studenten, genietend van Miss Molly & Me. Opnieuw werd ik verrast door de fantastische nummers en de mooie live performance. Top! En vanaf 8 januari? Dan kijk ik weer naar de nieuwe serie van Danni Lowinski, thuis op de bank :-)

Pelle, Joppe en drop

Mag ik u voorstellen: Pelle en Joppe. Dit gezellige giraffen-duo (dat overigens openstaat voor alternatieve namen) werd vannacht nog net op tijd in elkaar gezet om mee te kunnen naar de markt (Pelle en Joppe houden wel van een avontuur).

Zaterdag staat daar namelijk een vriendin achter een kraampje met handgemaakt moois voor een goed doel. Joppe en Pelle gaan er kijken of ze misschien, tegen een kleine vergoeding (voor het goede doel natuurlijk), mee mogen naar een nieuw thuis.


't Liefst gaan ze naar iemand met dropjes. Daar zijn ze namelijk gek op. En dat is meteen ook de reden dat ze een nieuw adresje zoeken. Voor de kraam haakte ik de afgelopen week namelijk volop Engelse dropjes (achteraf een bizar slecht businessidee, maar wel één met een vrolijk resultaat) en nu kan ik hier even geen dropje meer zien. Pelle en Joppe kijken daarom maar even verder ("maar niks persoonlijks hoor!", verzekerde Joppe me).

Ik vind het prima, hoop dat ze een mooie dag beleven op de markt (wie weet vinden ze toch gulle dropliefhebbers) en gun ze een heel gezellig thuis. Succes en een goede reis gewenst, heren!

NB: een recept voor dropjes is hier te vinden, een anatomische beschrijving van een Pelle en Joppe hier.

Giving it a shot. And a big smile.

Een paar jaar geleden ontdekte ik The Killers. 'k Moest me even over de naam van de band heen zetten, maar al snel werden twee van hun albums mijn vaste loopmaatjes. Zoals dat echter gaat met mij, muziek en hardlopen: soms sluipen er andere gewoontes in. Er volgende een periode met andere muziek en minder hardlopen.

Inmiddels heb ik het sporten weer opgepakt en ben ik met veel plezier lid van de triathlonvereniging. Maar om eerlijk te zijn, word ik bijna elk rondje gelapt door de echte triathleten nog niet heel succesvol.

Nu werd ik vorige week via deze leuke blog geattendeerd op het nummer Shot at the night. Dat was love at first listening! En ook liefde bij de 11e, 12e en 13e keer luisteren ;-).Toen ik 's avonds op de atletiekbaan stond, zat het nummer dan ook goed in mijn hoofd. 't Bleek een heerlijke combinatie met mijn nieuwe hardloopschoenen. Volop genietend vloog ik over de baan (in mijn beleving dan hè?) met een grote smile op mijn gezicht, heel fijn.

U begrijpt, mijn liefde voor The Killers en lopen kent een ware opleving. Inmiddels staat het album Battle Born op mijn mobiele muziekdrager en verheug ik me op mijn aankomende duurloopje.
Succesvol of niet, I'm just gonna give it a shot - ik ga voor de grote smile :-)

PS: The Killers hebben ook een kerstnummer voor 't goede doel!