Tegenwoordig moet ik dat uitspitten toch echt zelf doen en ik merk dat dat best lastig kan zijn. Want wat mag er nou precies weg? En waar moet het naartoe?
Waren er vroeger twijfelgevallen dan was de oplossing: aantrekken. Past het nog dan blijft het, is het te klein dan kan het weg. Easy piecy. Tegenwoordig blijft mijn lengte echter gelijk en blijven zelfs te kleine kleren met wat wishful-thinking ("tuurlijk pas ik hier wel weer in!") gerust weer een jaartje hangen. Tip: weinig passen.
En waar je vroeger nog kon denken: dit is echt zoooo niet meer hip (!), realiseer ik me nu dat streepjes heus weer een keer mode worden na een seizoen stippen (of andersom). En je zult toch net zien dat paars weer helemaal terugkomt dit najaar. Om nog maar te zwijgen over herinneringen en gedachten als: gekocht op vakantie / was echt een koopje / hier heb ik echt veel voor betaald / past prima bij... / stel dat ik nog eens.. Tip: niet te lang nadenken.
Ben je er dan eindelijk over uit wat weg kan, is de vraag nog: waar gaat het naartoe? De kledingcontainer? De tweedehandskleding winkel? Of kan ik het stofje misschien nog gebruiken voor...? Mijn ervaring is dat hoe langer de stapel kleren om weggebracht te worden in 't zicht blijft, hoe groter de kans is dat stukken toch weer in de kast verdwijnen. Tip: spullen snel op weg helpen naar een nieuwe eigenaar.
Of wijsheid ook bij mij met de jaren komt, betwijfel ik nog ten zeerste, maar in het uitzoeken van mijn kledingkast ben ik gelukkig wel wat handiger geworden. Weinig passen, snel beslissen en weg = weg. Zo krijg je het snelst weer nette stapeltjes en blijft er de meeste tijd over voor leuke dingen. Net als vroeger :-)
