Overnight oats en een verfrissende smoothie

Vegan Overnight Oats

Op internet kwam ik de term overnight oats al vaker tegen en ik had zelfs al eens een recept gepind. Het klinkt namelijk ideaal, een soort "slapend koken": 's avonds voeg je wat dingen samen en - tadaaa - 's ochtends staat je ontbijtje klaar. En met dank aan de havermout nog een verantwoord begin van de dag ook.

Een tikje huiverig voor het resultaat had ik het zelf echter nog nooit gemaakt. Maar nu het zulke warme dagen zijn en ik als vanzelf in een wat luier ritme ben geraakt, werd het hoogtijd deze koude en gemakkelijke havermoutvariant eens te proberen. Een prettige ontdekking! Het recept paste ik aan naar wat ik in huis had en zo werd het ook direct plantaardig. Het resultaat is niet echt fotogeniek, maar de smaak is prima!

 

 Wat gaat erin?

1/2 cup yofu naturel (plantaardige yoghurt)

1/2 cup amandelmelk

1/2 cup havermout

3 theelepels rietsuiker

1 theelepel kaneel

1 eetlepeltje chiazaden

 

En hoe dan verder?

(1) Voeg alle ingrediënten samen in een afsluitbare pot, roer het geheel goed door



(2) Zet het weg in de koeling voor een uurtje of acht

(3) Enjoy, bon apetit and have a nice day!

Verfrissende smoothie
De bovengenoemde amandelmelk kun je ook gebruiken om lekkere ijssmoothies te maken. Heerlijk fris op een warme dag en nog gezond ook. Met de ingrediënten in huis is het gewoon een kwestie van alles in de blender, serveren en dan lekker oplepelen. Easy piecy :-)

Wat gaat erin?

1 doosje bevroren zomerfruit

een flinke scheut amandelmelk

1 rijpe banaan (optioneel)

 

Een brief aan de dief

Beste Fietsendief,

Zoals je wellicht op mijn blog al had gelezen, is mijn fiets (a.k.a. "Blockbuster") twee weken geleden gestolen. Balen. Gelukkig kon ik afgelopen donderdag eindelijk de vervanger ophalen. Fijn.

De volgende dag vertrok ik voor een weekendje Groningen. (Ben je er toevallig een beetje bekend? Een aanrader hoor - en niet alleen vanwege de vele fietsen.) Vandaag kwam ik weer thuis en hoopte ik mijn nieuwe fiets eens te kunnen testen. Tot mijn verbazing bleek de afgesloten berging echter leeg en mijn fiets weg.

Opnieuw deed ik aangifte van diefstal, ging ik langs de rijwielhandelaar en weer wacht ik op mijn vervangende fiets. Opnieuw betaal ik de verzekeringspremie, betaal ik bij aan de fiets en koop ik een nieuw slot. Mijn vakantiedag en -geld had ik liever anders besteed. Maar dat, beste Fietsendief, is niet waar ik het meest van baal.

Aangezien je weet waar mijn fiets stond, weet je ook in welke wijk mijn huis woont. In een echte kansenbuurt; volgens de één kansarm, volgens de ander kansrijk. In een groene wijk ook, waarbij de één denkt aan de wietplantjes binnen, de ander aan de grasveldjes en enorme bomen tussen de flats.

Zelf kies ik ervoor mijn wijk met een optimistische, hoopvolle en ietwat naïeve houding te beleven. Zo groet ik iedereen graag, vraag ik me vooral niet af hoe sommige buren in hun onderhoud voorzien, en ben ik intens blij als er spontaan iets wordt opgeruimd. Met deze houding wordt mijn leven een stuk zonniger (en misschien die van mijn omgeving ook een beetje). Als mensen horen waar ik woon en een wenkbrauw optrekken, vertel ik enthousiast over mijn lieve Marokkaanse buurvrouw en de vriendelijke buurmannen. Dan vertel ik ze dat ik me niet onveilig voel en blij ben met mijn woning.

Maar als ik in twee weken tijd twee keer mijn fiets kwijtraak en als de berging die ik deel met buren geen veilige plek blijkt, maak je het me wel heel lastig mijn optimisme vast te houden. Daar baal ik het meest van. Moet ik mijn buren voortaan groeten en ondertussen denken: heb jij soms mijn fietsen gestolen? Ik hoop het niet. Ik baal er zo van, want in een wereld als de onze, waarin we van genoeg rottigheid weten en de rottigheid na een vliegramp ook weer hard voelen, lijken optimisme en vertrouwen in de medemens, op kleine en grote schaal, juist zo hard nodig.

Tot zover mijn relaas. Ik ben nieuwsgierig naar jouw visie. Misschien zie jij het allemaal wel heel anders. Zullen we het er eens over hebben, bijvoorbeeld tijdens een fietstochtje? Daarvoor mag je natuurlijk gerust mijn fiets eens...lenen.

Groeten, Miek

Bye bye Blockbuster

Het was een woelige nacht. Ik vermoedde dat het kwam door de stand van de maan, het weer of misschien mijn koffieconsumpties overdag. Hoe dan ook, er leek iets te knagen waardoor de slaap mij slecht kon vasthouden. In de ochtend ontdekte ik wat dat geknaag ook wel eens geweest zou kunnen zijn: het doorknippen van mijn fietsslot. Totaal onverwacht bleek ik afscheid te hebben moeten nemen van mijn Batavus Blockbuster. Pijnlijk.

Natuurlijk, laten we wel wezen, het gaat hier om een fiets: een middel van transport, iets materieels, vervangbaar. En het overkwam mij: iemand die ook prima kan lopen (dit nota bene voor haar plezier doet), iemand met voldoende tijd om een alternatief vervoersmiddel te regelen, ja, zelfs iemand met een fietsverzekering.

Maar toch, beste Blockbuster, dat iemand je te lijf is gegaan met een tang of slijptol, je zo in het donker van de nacht heeft meegenomen in een busje of op een kar, dat iemand je wellicht zal overgieten met verf en je vervolgens aan zal bieden voor een "schappelijk prijsje" terwijl je mij zoveel waard was... Dat zijn geen fraaie gedachten. Ik was namelijk zeer op je gesteld.

Dagelijks door weer en wind de wereld over - of toch in ieder geval Enschede door - dat smeedt een band. En wat had je mooie banden! Heel dikke met geen enkel lek in ons hele samenzijn. Je wist me altijd vooruit te helpen, achteruit was voor jou simpelweg geen optie. In lastige situaties schakelde je zo bij en wist je me weer op het juiste pad te krijgen. Je frame zo stoer en tegelijk zo vrouwelijk, jij wist echt iets uit te dragen - zo veel meer dan alleen de wekelijkse boodschappen.

Bedankt, mijn lieve Blockbuster, voor dat alles. Je was een droomfiets.