Zoete broodjes

In het groen, zo net buiten de stad, staat een wit houten huisje. Met een veranda en rozenstruiken. Een licht krakende vloer. Oud, maar niet vervallen. Kleedjes en kussens in zachte vrolijke kleuren. Een boeket veldbloemen op tafel. Thee uit een mooi kopje, geserveerd door een kwieke oude vrouw die volop rust uitstraalt. Blij verrast dat je er bent, nodigt ze je uit lekker te gaan zitten en nog lang niet weg te gaan. Of je ook zin hebt in een koekje, of liever een stuk appeltaart? Of een soja-cappuccino, dat kan ook gerust. Op de achtergrond tikt zachtjes een klok, maar de tijd heeft niets te bepalen. Je kunt rustig keuvelen over alles en niks of jezelf lekker installeren met een boek. En dan die kleine haard, zo knus!

Jawel, ik droom zo maar even weg. Verlangend naar vakantie kost het me weinig moeite om idyllische plekken te bedenken.

Deze week ontdekte ik een nieuw tv-programma: Heel Holland Bakt. Het leek me maar niks en voor omroep MAX acht ik me ook zo'n kwart eeuw te jong, maar ik keek toch. En wat een plezier bleek dat! Een uurtje kijken naar aardige mensen die de lekkerste dingen bakken; koekjes, broden, taart. Heerlijk. En het decor is geen kille studio, nee, het is buiten, te midden van prachtige statige witte gebouwen en zonneschijn. Met Martine Bijl als vrolijke presentatrice en gastvrouw.

Oja, daar naast de kleine haard -ach u had vast meteen al gezien- staat een kleine televisie met "Heel Holland Bakt" op de buis. Waar we gezellig samen naar kunnen kijken. En even lekker wegdromen.

Walking on sunshine

Terwijl de straten onderliepen en auto's zich moesten bewijzen als amfibievoertuig, werd er hier een pakket bezorgd met nieuw schoeisel. Hoewel ik gezien het heftige weer wellicht beter kaplaarzen had kunnen bestellen, waren het een paar bergschoenen en nieuwe slippers. De eersten voor mijn geplande reis naar Marokko (waarover later vast meer) en de tweede eigenlijk als een impulsverrassingsaankoop.

Het uitzoeken van bergschoenen vond ik best lastig. Want nee, charmant zijn ze niet (zeker niet in maat 42) en op het uiterlijk mag je eigenlijk ook niet afgaan ("steun, pasvorm, stevigheid, dáár gaat het om!"). En omdat het zo'n gespecialiseerde markt is, bekroop me daarnaast de angst dat ik (voor veel geld) nét de verkeerde schoenen zou kiezen. Uiteindelijk toch schoenen besteld, met een mooie korting bovendien. Nu ze binnen zijn, kan het inlopen beginnen en kan "bergschoenen kopen" eindelijk van de to-do-lijst (jipjee!).

De tas waarin de Sanuks verpakt zaten

Van de Sanuk slippers werd ik echt vrolijk. Eigenlijk precies zoals de verpakking al aangaf. 't Zijn een soort pantoffels voor de zomer en ook nog eens gemaakt van vrij nette materialen. Een mooi product met vooral een goed stukje marketing.

Nu hoeft alleen het weer nog een beetje mee te werken en dan wordt het vast walking on sunshine deze zomer! Pakketbezorger, held, bedankt!:)

De dinsdag

Een vrije dag en een bijna verlopend dagkaartje voor de trein resulteerden in een spontaan dagje Utrecht. Hoewel ik geen echte shopper ben, waren er een paar winkels in Utrecht die ik graag eens wilde bezoeken - bij voorkeur op een rustige en zonnige dinsdag.

Als uitgangspunt nam ik de "eerlijk-winkelen-route". Zo kwam ik langs de meeste winkels waar ik benieuwd naar was en kreeg ik meteen een beeld van hoe het centrum van Utrecht nu eigenlijk in elkaar zit (dankzij het kaartje en vooral het nodige ronddwalen vóór ik wist waar op de kaart ik me bevond).

Meer nog dan van de winkels genoot ik van het lopen door een stad met echte stad-allure. Prachtig om de groene bomen langs de grachten te zien. Maar 't meest genoot ik misschien wel van de soja-cappuccino met appeltaart bij KeeK. Een heerlijke plek om even bij te komen van het ronddwalen door de stad. Ohh, wat houd ik toch van zulke koffietentjes!

Bepakt met onder andere rolletjes inpakpapier, een nietjesvrije nietmachine en vermoeide benen, nam ik de trein terug naar het oosten. Toch hard werken genieten hoor, zo'n vrije dag!;-)