De Top2000 hangt in de lucht, de oliebollen liggen in het schap en zo kun je het op je klomplaarzen aanvoelen: de jaarwisseling komt eraan. Het is weer de geijkte tijd om na te denken over al wat er het afgelopen jaar is (of juist niet is) gebeurd én om vooruit te kijken naar het nieuwe jaar.
Als ik nu terugkijk, kijk ik even wat verder terug en denk ik na over de afgelopen twee jaar. Een periode die begon met afscheid nemen van mensen en verwachtingen. Maar ook, wellicht meer nog, een periode waarin ik me goed bewust werd van al het moois in mijn leven. Een tijd waarin ik bijvoorbeeld mijn liefde voor hardlopen herontdekte en veel plezier beleefde aan gefreubel met stoffen en papiercreatieve uitingen. Het starten van deze blog hielp me bij het focussen op de leuke dingen (hoe klein ook). Al zou enkel Google mijn lezer zijn, dan was de blog alleen daarom al waardevol.
Het komende jaar hoop ik volop te blijven lopen, naaien en wat al niet meer. Ideeën genoeg! Maar wat betreft het bloggen doe ik een stapje terug en word ik enkel een enthousiaste blog-lezer. Zo hoop ik naast mijn nieuwe werkweek genoeg tijd en rust in mijn hoofd te houden voor al dat moois in het leven; familie, vrienden, hobby's en, jawel, zelfs een lieve vriend.
Het bleek dat niet enkel Google mij wist te vinden en daarom wil ik ook u, beste lezer, in deze laatste post hartelijk bedanken voor uw interesse. Uiteraard ook alle goeds en veel moois gewenst voor het nieuwe jaar!
Goed, ik dacht dus dat ik Sinterklaas zo fantastisch vond vanwege: gedichten, surprises, cadeautjes, blije kinderen, volwassenen zo blij als een kind, chocoladeletters en meer van die zaken. Al met al meer dan genoeg redenen om er jaarlijks weer naar uit te kijken.
Maar vandaag ontdekte ik hier een geweldige nieuwe reden om Sinterklaas toch vooral hoog te houden. Zeker mensen zoals ik. Hij is ook de beschermheer van kledingmakers, bakkers én ongehuwde meisjes. Een held met een chocoladehoofdletter H dus! ;-)
Gister was het weer wereld postdag! Nu heb ik daar weinig mee, maar dat betekende wel dat het alweer een jaar geleden is dat ik mijn eerste PostCrossing kaartje mocht ontvangen. Inmiddels staat de teller op 58 kaartjes verstuurd en 58 kaartjes ontvangen. Eerlijk is eerlijk, soms krijg je een kaartje waarvan je denkt "tja". Maar des te leuker is het dan om kaartjes te krijgen waar je echt even blij van wordt. Soms van de kaart zelf, soms van de mooie tekst achterop. Graag deel ik een paar favorieten met u:
Goed, 't klinkt u allemaal toch nog wat stoffig en kneuterig in de oren? Geeft niks, dat komt vast door de instant-filter over de foto's hierboven - en anders, ach, heerlijk kneuterig is ook heerlijk ;-)
Jaaaa, ik heb de zelf-maak-spirit weer flink te pakken. Er is weer een lijstje met allerlei kledingstukken die ik nog graag eens wil maken, er wordt serieus gekeken naar een nieuwe naaimachine en met veel plezier ga ik naar de wekelijkse naailes. Op dit moment ben ik daar bezig met een trui. Hopelijk kan ik het resultaat snel met u delen.
Mijn huidige enthousiasme komt na een periode waarin ik wat minder kleding heb gemaakt. Er was een zomerstop van naailes, een naaimachine met kuren en eigenlijk gewoon tijd voor andere dingen. Toch kan ik nog twee maaksels met u delen. Wellicht biedt het wat inspiratie voor u :-)
(1) Mijn eerste little-black-dress:
Vorige winter en afgelopen voorjaar heb ik flink wat lessen besteed aan een little-black-dress. Met dank aan de goede begeleiding, ben ik best een beetje trots op het eindresultaat en blij met zo'n basisstuk in mijn kledingkast. Patroon volgens Knipmode mei 2012.
(2) Stippen-shirt:
Na het zwarte jurkje wilde ik graag een eenvoudig projectje tussendoor. Ik koos voor een patroon van een ruimvallende trui (kort van voor, lang van achter) en ik ging voor een grijze tricot stof met stippen. Toen ik het shirtje in elkaar had, moest ik echter wel heel erg wennen aan het "ruimvallende" karakter. Een domper. Gelukkig zit onze docent vol met goede ideeën om kleding te customizen. 't Shirtje werd flink aangepast: schouders kwamen hoger, taillering werd aangebracht, stiksels werden met dubbele draad gestikt voor extra speelse accenten, en: er kwamen duimsgaten! Boy do I love those! Verder is het shirtje afgewerkt met wat knoopjes en vond ik bij de Hema een bijpassende sjaal. Al met al ging er meer tijd in zitten dan ik had voorzien (vandaar dat ik nu eerst even een eenvoudige trui maak, heus!), maar kijk dat meiske eens blij zijn:
Duimsgaten en knoopjes!
Duimsgaten kun je zelf trouwens heel eenvoudig in een shirtje zetten: gewoon een stukje stiksel openwerken of openlaten en de uiteinden voor de opening goed vastzetten :-)
Wie weet dat ik graag vegetarisch eet, dochter ben van een boerenzoon én graag schattige dierenplaatjes pin op Pinterest, zou gemakkelijk denken dat ik een dierenvriend eersteklas ben. Maar pas op, dieren en Miek zijn vaak geen goede combinatie. Zo ben ik een tikkie bang voor dieren (katten in 't bijzonder), wat de dieren dan weer oppikken en ze minder gezellig maakt richting mij. Et voilà: een ongemakkelijke cyclus. U begrijpt, ik zou nog beter stuntvrouw kunnen worden dan dierenarts.
Maar met enige afstand tussen mij en de dieren, gaat alles een stuk beter. En jawel, dan kan ik ook enorm genieten van alle fauna. Bijvoorbeeld van dieren op en rondom het water: futen en eenden.
Deze zomer ben ik enthousiast openwaterzwemmer geworden. In de lokale recreatieplas zwemmen met een avondzonnetje erbij, prachtig. Op warme dagen deel je het water vaak met dieren van het menselijke soort, maar op de koelere dagen, zwem je vooral tussen de watervogels. Futen bijvoorbeeld. Dat zijn die mooie vogels die hun jongen als veerpont ronddragen over het water:
Bron: www.nationalgeographic.nl
Maar futen zijn ook vogels die zo onderwater duiken en dan.... ja, wat dan eigenlijk? Een beetje bang dat ze dan een onderwateraanval beramen, heb ik dit toch even uitgezocht. Ik leerde dat het wegduiken gelukkig meer een vlucht- dan aanvalstactiek is en ik dus zonder (al te grote) angst kon blijven zwemmen. Daarnaast leerde ik dat futen een mooie balts kennen. Kijk, daar kan ik nou ook van genieten:
De vijver naast mijn flat is een minder geschikte plek om zelf te zwemmen, maar is dit jaar wel weer de thuisbasis van een eendengezin. En dat levert pure entertainment op als ik het raam uitkijk, ook leuk. Waar ze eerst als kleine bolletjes achter elkaar aan keutelden en het water in hopten voor hun zwemlessen, zijn de kleintjes inmiddels groot en racen ze elkaar graag achterna over het water.
Het gezin Eend was dit jaar extra bijzonder. Want waar voorgaande jaren het aantal mini eendjes nogal eens drastisch afnam, zijn dit jaar alle acht kuikens groot geworden. Met dank aan vader Eend, een brandgans. Hoe dit vaderschap biologisch in elkaar steekt, is me een raadsel, maar als stoere papa heeft hij zijn taak met verve vervuld. Hij maakte zich groot als er gevaar dreigde en hield samen met moeder Eend de groep goed bij elkaar. Een mooi gezicht. Inmiddels kan ik mama Eend niet meer van haar dochters onderscheiden, maar papa Eend blijft duidelijk de heer des vijvers. Helaas kon ik ze niet zo mooi op de foto krijgen als dat ik ze vanuit mijn raam kan zien, maar voor het idee, hier een kiekje van mijn geliefde buren, familie Eend:
Fijne dierendag!
P.s.: Inmiddels wordt de familie wel een beetje luid. Ze kunnen allemaal kwaken. Vooral 's ochtends vroeg. En tja, dan realiseer ik me toch weer dat mijn dierenliefde ook in dit geval nóg groter is met een beetje afstand ;-)
Hoera, het is oktober! De maand begon afgelopen woensdag met de wereld-vega-dag, is inmiddels volop bezig met de VeganChallenge en staat halverwege ook nog eens stil bij de wereld-voedsel-dag. Al met al een mooie aanleiding om wat te posten over lekker plantaardig eten.
Ach, kon men de burger maar zo van het kaft pakken!
In de afgelopen weken probeerde ik een paar recepten uit het boek "De vegarevolutie" van Lisa Steltenpool. Het boek begint met een mooie introductie op plantaardig eten (waarom je 't zou willen, waar je op moet letten) en een aantal eenvoudige plantaardige alternatieven. Bijvoorbeeld "vegan kwark" op basis van zijden tofu. Zelf maak ik 'm door (1) een bakje zijden tofu, (2) een bakje frambozen, en (3) twee eetlepels jam even kort in de blender te doen. Heerlijk voor na het sporten. Of beter gezegd: gewoon heerlijk.
Plantaardige kwark
Het boek vervolgt met een aantal heel toegankelijke recepten voor o.a. ontbijt, lunch, diner en lekkere zoetigheden. Het quinoa ontbijtje met perzik en abrikoos komt, zij het soms wat aangepast, inmiddels regelmatig hier op tafel. Ook de eenvoudige "power koekjes" van banaan, havermout, rozijnen en chocola zijn een blijvertje.
Powerrrrr koekjes!
Inmiddels heb ik het boek weer ingeleverd bij de bieb en ben ik benieuwd bij wie het boek en de gerechten deze maand op tafel komen.
Zelf vind ik de maand oktober trouwens vooral leuk vanwege het mooie herfstweer dat je kunt treffen en de uitnodiging van het seizoen om zowel buiten met je laarzen door de bladeren te schoppen als binnen lekker weg te kruipen met een boek en dekentje. Voor een vega-maaltijd ben ik immers het hele jaar wel in ;-)
Goede voornemens en boodschappenlijstjes ten spijt, lukt het me af en toeregelmatig om alsnog met impulsaankopen de supermarkt uit te komen. Gelukkig maken sommige van deze aankopen me thuis nog net zo blij als toen ik ze in de winkel ontdekte. Een goed voorbeeld zijn de theeën van Clipper.
In de mooi gekleurde kartonnen doosjes, met opdrukken als "natural, fair & delicious", en met smaken waar je spontaan nieuwsgierig naar wordt, schreeuwen deze theetjes "neem me mee Miek!".
Met de varianten "green tea with lemon" en "lemon and ginger infusion" was ik al langer bekend en in love, maar onlangs ontdekte ik ook nog: "raspberry leaf infusion", "raspberry & mint green tea", en "chai green tea". Vooral deze laatste twee zijn mooie aanwinsten voor de theedoos.
U begrijpt, deze theetjes hebben een plaatsje veroverd op mijn boodschappenlijst, zodat ik er standaard van kan genieten en ruimte over heb voor nieuwe impulsaankopenontdekkingen ;-)
